کتاب استانداردهای تجارت الکترونیکی، روی دو استاندارد اصلی به نام ادیفاکت و ebXML تمرکز کرده است و در کنار آن تجارب کشورهای دیگر در خصوص به کارگیری استانداردهای تجارت الکترونیکی را مورد بررسی قرار می‌دهد.

روند رو به رشد تجارت الکترونیکی و ضرورت ایجاد زبان مشترک تجاری باعث شده تا سازمان‌های بین‌المللی استانداردهای تجارت الکترونیکی را توسعه دهند. استانداردهای تجارت الکترونیکی از زیر ساخت‌های اصلی توسعه تجارت الکترونیکی به ویژه تجارت بنگاه با بنگاه (B2B) است.
اسناد سازمان ملل (UNeDOCs) نیز از جمله پروژه‌های مهمی هستند که در کتاب استانداردهای تجارت الکترونیکی (Electronic Commerce standards) به آن پرداخته شده است. اسناد الکترونیکی سازمان ملل جزو استانداردهای تجارت الکترونیکی محسوب نمی‌شوند، اما ارتباط بسیار نزدیکی با این استانداردها دارند. با وجود اینکه به کارگیری این استانداردها اجباری نمی‌باشد، اما با توجه به گستردگی آن به ویژه در سطح تجارت بین‌الملل، سازمان‌ها ناچار خواهند بود تا از این استانداردها استفاده نمایند.
علی‌رغم اینکه این مقوله سال‌ها در کشورهای مختلف و در سطح سازمان‌های بین‌المللی مورد توجه قرار گرفته، اما در کشور ایران کمتر به آن پرداخته شده است و دانش و اطلاعات اندکی در این زمینه وجود دارد.
بسیاری از استانداردهای شناسایی شده در واقع به منزله پله‌هایی بودند که برای رسیدن به جایگاه امروزی استانداردهای تجارت الکترونیکی عمل کرده‌اند. به این معنی که، در مقاطع زمانی خاصی بر اساس نیاز آن زمان به وجود آمده‌اند و سپس با آمدن استانداردی کامل‌تر در آن ادغام شده‌اند.
برخی از استانداردها، در یک کشور با حوزه جغرافیایی خاص، بر اساس توافقات داخلی آن‌ها به وجود آمده‌اند و کاربرد آن‌ها نیز محدود به همان حوزه باقی مانده است. بعضا چنین استانداردهایی، با گسترش کاربرد و افزایش تعداد کاربران و توسعه به کشورهای دیگر، شکل جهانی به خود گرفته‌اند که این‌ها قبل از تصویب توسط کشورهای دیگر با نیازهای جدید، متناسب سازی شده‌اند و در قالب استانداردهای جدید در آمده‌اند.
به طور کلی استانداردهای جهانی امروز در تجارت الکترونیکی همه به نوعی به "سازمان تسهیل تجارت و تجارت الکترونیکی ملل متحد " با سینکت می‌رسند و اعتبار جهانی خود را از تصویب این سازمان می‌گیرند.