دقت، جامعیت، استحکام، سادگی و شفافیت از جمله ویژگی‌ها و خصوصیات ‌ هر یک از قوانین و آیین‌نامه‌هایی است که به ترتیب از تصویب مجلس شورای اسلامی و هیأت وزیران گذر می‌کند. با این وجود بسیار اتفاق می‌افتد که توضیحات در برخی تبصره‌ها، با هدف رفع ابهامات احتمالی که در عمل رخ می‌دهد، اجرای قانون و آیین‌نامه را تسهیل کرده و از ایجاد اختلاف و لاینحل ماندن آن‌ها جلوگیری کند.

قانون گمرک و آیین‌نامه اجرایی آن اصلی‌ترین ابزار کار گمرک و همچنین تبیین وظایف، اختیارات و مسئولیت‌های این سازمان دولتی محسوب می‌شود که متولی نظارت بر اجرای قوانین تجارت خارجی کشور بوده نیازمند توضیحاتی با هدف شفاف‌سازی و رفع ابهاماتی است که در عمل ممکن است اتفاق بیفتد.

به همین دلیل با تجربه‌ای که رضا بنائی، نویسنده کتاب قانون امور گمرکی (Customs law)، از کار مشابه در خصوص قانون و آیین‌نامه پیشین گمرک داشته و اطمینان از بکارگیری گمرک و مخاطبین از یادداشت‌های مواد و تبصره‌های آن‌ها، با همان روش یادداشت‌های توضیحی قانون و آیین‌نامه جدید را ایجاد نموده است.
ماده 23- منظور از انبارهای گمرکی، اعم از انبار مسقف، غیرمسقف و محوطه، اماکنی است که برای نگهداری کالاهای ورودی و صدوری تاسیس و توسط مراجع تحویل‌ گیرنده کالا اداره می‌شود. هر جا ضرورت‌های تجاری ایجاب کند، گمرک اجازه تاسیس این انبارها را صادر و ترتیبات کنترل‌های گمرکی را تعیین می‌نماید. مراجع تحویل‌ گیرنده کالا ملزم هستند مفاد این قانون را رعایت کنند [44 مکرر].
تبصره- مراجع تحویل گیرنده که کالای گمرک نشده را با موافقت گمرک نگهداری می‌کنند، می‌توانند به توسعه تاسیسات و انبارهای مورد نیاز در محدوده دارای مجوز اقدام نمایند.