«همان‌گونه که پیش از این نیز ذکر گردید اکثر آحاد جامعه تفاوتی بین سرویس‌های پستی و کوریری قائل نبوده و این دو سرویس را یکسان می‌دانند (در بهترین حالت تنها وجه تمایز این دو سرویس از منظر نوع مدیریت شناخته شده که برای سرویس‌های پستی مدیریت دولتی و برای سرویس‌های کوریری مدیریت بخش خصوصی در نظر گرفته می‌شود). اهمیت این اشتباه زمانی بیش‌تر حس می‌گردد که این موضوع عیناً از سوی صاحبان مشاغل و حتی محافل علمی و تخصصی نیز تکرار می‌گردد. این مهم خود دلیلی بر گمنامی و شناخته نشدن صنعت کوریر می‌باشد که پیش از این به آن اشاره گردید به طور کلی تفاوت‌هایی عمده میان سرویس‌های کوریری و سرویس‌های پستی وجود دارد.
۱- نظارت: سرویس‌های پستی تحت نظارت مستقیم دولت‌ها و ادارات پست محلی اداره می‌گردد حال آن‌که سرویس‌های کوریری خصوصی بوده و تحت کنترل و نظارت سازمان مشخصی (عمدتاً تحت عنوان یک شرکت) که از زیر مجموعه‌های فعالیت‌های حمل و نقل و لجستیک به‌شمار می‌رود، اداره می‌گردد.
۲- محدودیت ذاتی: در سرویس‌های پستی طیفی مشخص از وزن، حمل و ارزش برای جابه‌جایی تعریف شده که عمدتاً شامل محدوده اوراق و اسناد و مرسولات کوچک شخصی است که عمدتاً جنبه هدیه و یا نمونه‌های غیر تجاری دارند (فاقد ارزش تجاری می‌باشند) و یا ا ین ارزش از میزان مشخصی کم‌تر می‌باشند حال آن‌که در سرویس‌های کوریری هیچ‌گونه محدودیتی در میزان وزن، حجم و ارسال مرسوله مورد نظر وجود ندارد. امروزه شرکت‌های معتبر کوریر مثل DHL طیف وسیعی از مرسولات از اوزان بسیار کوچک چند گرمی تا کالاهای فوق سنگین با اوزان و حجمی بسیار بالا را از طرق مختلف جابه‌جا نموده و تحویل گیرندگان در اقصی نقاط دنیا می‌دهند و در این میان هیچ محدودیتی را از منظر وزن، حجم، روش حمل و یا نحوه تحویل به متقاضیان تحمیل نمی‌نمایند.
۳- سیستم پرداخت: سیستم‌های پرداخت در سرویس‌های پست عمدتاً به‌شکل گونه‌ای از عوارض دولتی می‌باشد که آن نیز معمولاً در قالب صدور و خرید اوراق بهادار جلوه می‌نماید، حال آن‌که این مقوله در سرویس کوریری بر مبنای پرداخت و مبادلات عادی تجاری صورت می‌گیرد که از درگاه‌های مختلف بانکی و روش‌های پرداخت متداول برای دیگر فعالیت‌های تجاری مورد استفاده قرار می‌گیرد.»