«آمار سازمان جهانی گردشگری نشان می‌دهد ۶۹۸ میلیون نفر در سال ۲۰۰۰ به خارج از کشور سفر کردند که شمار زیادی از آنان برای تفریح بوده است و به‌طور تقریبی ۱۰ درصد مشاغل کل دنیا هم‌اکنون در زمینهٔ گردشگری است. سفر تفریحی بخشی ضروری از سَبک زندگی افراد در کشورهای پیشرفته است و فعالیت‌هایشان بر زندگی افراد بسیار بیشتری اثر می‌گذارد که در مناطق مقصد در اطراف دنیا کار یا زندگی می‌کنند. پیش‌بینی می‌شود گردشگری و تعدادی از مشاغل تحت حمایت این صنعت مدام رشد خواهند کرد. سازمان جهانی گردشگری پیش‌بینی می‌کند در سال ۲۰۲۰، براساس نرخ رشد سالانهٔ پیش‌بینی‌شدهٔ ۴.۳ درصد، حدود ۱.۶ میلیارد گردشگر بین‌المللی خواهیم داشت. پیش‌بینی می‌شود بالاترین حد رشد در آسیا و به‌خصوص در چین باشد که بر همین اساس محبوب‌ترین مقصد دنیا در این سال خواهد بود. چین در سال ۲۰۰۰ پنجمین مقصدی بود که بیشترین بازدیدکننده را داشت. در طی چند سال اول هزارهٔ جدید، چندین حادثهٔ جدی تروریستی فعالیت گردشگری را در اطراف دنیا مختل کرده است، اما در گذشته صنعت گردشگری دچار چنین مشکلاتی نبود و به‌سرعت پیشرفت می‌کرد.
اهمیت اقتصادی گردشگری توجیهی کافی برای مبادرت به تحلیل و بهبود شیوه‌های مدیریت آن است، اما علل دیگری که به موضوع این کتاب بیشتر مربوط می‌شود اوضاع بسیار رقابتی بازار است که در آن مؤسسه‌های گردشگری و اولیای امورِ مقصد عمل می‌کنند. سفر تفریحی متناسب با تشخیص گردشگران صورت می‌گیرد: شرکت‌های هواپیمایی، مقصدها، شرکت‌های کرایهٔ خودرو، هتل‌ها، سازمان‌ها و فروشگاه‌های سوغات بسیار متنوع است، ازاین‌رو برای مؤسسه‌های خصوصی ضروری‌ست بدانند انواع خدماتی که مشتریان می‌خواهند چیست تا برایشان فراهم کنند، زیرا معدود مشتریانی هستند که به یک هتل، رستوران یا مقصد نامقبول بازگردند. انتخاب‌ها برای صرف اوقات فراغت و پولِ تحتِ اختیار به گردشگری محدود نمی‌شود.»