این فصل با یک مقدمه در مورد مطالب موجود در این کتاب و مفاهیم مقدماتی شروع می‌شود. سپس مدل‌های پایه‌ای از مقالات برنامه‌ریزی عملیاتی ارائه داده خواهد شد که در حکم مبنایی برای مطالب مورد بررسی در این کتاب خواهد بود. این مدل‌ها شامل اندازه سفارش اقتصادی (EOQ)، مسائل روزنامه‌فروش، مسئله اندازه دسته اقتصادی (ELSP)، مسئله کوله‌پشتی (KP)، مسائل تخصیص عمومی (GAP) و مسئله مکان‌یابی تسهیلات (FLP) می‌باشند. در این مدل‌های پایه تقاضا به‌عنوان یک پارامتر ثابت در نظر گرفته‌شده است، لیکن در بخش‌های آتی کتاب این امکان وجود دارد که بر تقاضا اثر گذاشته و این مسائل را به حالتی که تقاضا انعطاف‌پذیر است تعمیم دهد.

1-1- حوزه کاری و مقدمات
این کتاب انواع مختلفی از مدل‌های کلاسیک و پایه‌ای را برای تولید و برنامه‌ریزی موجودی موردبررسی قرار می‌دهد که شامل اندازه سفارش اقتصادی (EOQ)، مسائل روزنامه‌فروش، مسائل اندازه دسته اقتصادی (ELSP)، مسائل کوله‌پشتی (KP)، مسائل تخصیص عمومی (GAP) و مسائل مکان‌یابی تسهیلات (FLP) می‌باشند. هرکدام از این مدل‌ها دربردارنده مجموعه‌ای از مفروضات مخصوص به خود است که در هنگام معرفی این مدل‌ها، مشخص خواهند شد. هر مدل دارای چکیده‌ای با توجه به مسائل عملی است که برای سازمان‌ها و نهادهایی که کالای موردنظر مشتریان را تولید و یا انبار می‌کنند، قابل اجرا است. این چکیده‌ها درنهایت منجر به ایجاد یک نسخه ایده‌آل از یک مسئله در دنیای واقعی می‌شوند؛ استفاده از لغت ایده‌آل از این جهت است که پیدا کردن مفروضاتی که عیناً در دنیای واقعی صادق باشد تقریباً امری بعید است. با وجود این، این مدل‌ها در تخمین آنچه در واقعیت اتفاق می‌افتد بسیار قدرتمند هستند زیرا از لحاظ ریاضیاتی می‌توانند بین پارامترهای کلیدی و فاکتورهای تصمیم‌گیری روابط مهمی ایجاد کنند که در ترکیب با یکدیگر برای تعیین عملکرد آن مدل اقتصادی به کار گرفته شوند؛ بنابراین این کتاب هر مدل را با مفروضاتش ارائه می‌دهد اما در مورد استدلال‌هایی که نشان دهد این مفروضات را برای هرگونه شرایط عملی خاص می‌توان به کاربرد، بحث نمی‌کند.
به‌منظور سهولت در بیان مطالب، این کتاب حالت تک‌محصولی را برای مدل‌ها در نظر گرفته است. اگرچه عمومیت دادن حالت چندمحصولی بر اساس یک تحلیل مستقیم پیش می‌رود اما با این کار ممکن است از موضوع اصلی انعطاف‌پذیری تقاضا فاصله بگیریم. در مسائل تک‌محصولی، برای مدل کردن توانایی تولیدکننده در شکل دادن به تقاضا، از سه تکنیک استفاده می‌کنیم. اولین فن شامل توانایی انتخاب یک زیرمجموعه از تقاضاهای بالقوه است که با نام انتخاب تقاضا به کار برده می‌شود. ما به مواردی اشاره می‌کنیم که در آن‌ها انتخاب تقاضا نیازمند انتخاب همه یا هیچ‌کدام از بردارهای تقاضا است که از نظر زمانی فازبندی شده‌اند، این موارد تحت عنوان انتخاب بازار می‌باشند. تکنیک دوم به‌طور غیرمستقیم تقاضا را برحسب ارتباط و وابستگی‌اش به قیمت انتخاب می‌کند. درواقع در این روش انتخاب یک سطح تقاضا معادل انتخاب یک سطح قیمت است با این فرض که در هر افق زمانی، ارتباط یک‌به‌یک بین تقاضا و قیمت وجود دارد. تکنیک سوم موردبررسی درواقع به‌نوعی اندازه تقاضا است. این روش اجازه انتخاب سطح، کمیت و اندازه موردنیاز تقاضا در حدود پایین و بالای معیّن را ارائه می‌دهد. مفهوم اندازه تقاضا، در حالتی که حد پایین معادل صفر باشد انتخاب تقاضا را تعمیم می‌دهد. به عبارتی دیگر زمانی که اندازه صفر را در تکنیک اندازه تقاضا انتخاب کنیم، بدین مفهوم است که تصمیم گرفته‌ایم که تقاضایی را انتخاب نکنیم؛ اما اگر اندازه مثبت باشد، یعنی انتخاب تقاضا به‌اندازه موردنیاز است.
2-1- مرور مدل‌های پایه‌ای
این بخش در مورد مدل‌های پایه‌ای است که به‌عنوان مبنایی برای جستجو در بین مدل‌های عملیاتی که شامل انعطاف‌پذیری تقاضا نیز است، به شمار می‌رود. هر یک از این 6 زیرمجموعه، شامل تعریف مختصری از یک مدل خواهد بود که در فصل بعد تعمیم داده خواهند شد.

1-2-1- مدل اندازه اقتصادی سفارش (EOQ)
این مدل قدیمی‌ترین مدل کمی برای برنامه‌ریزی تولید و موجودی است. باوجود سادگی و اختصار این مدل، امروزه به شکل گسترده‌ای از آن استفاده می‌شود که به‌نوعی مهم‌ترین سیستم ارزیابی درونی بین هزینه‌های ثابت سفارش و هزینه‌های نگهداری موجودی است. در این بخش مروری بر نتایج و مفروضات این مدل خواهیم داشت.
مدل EOQ به بررسی یک مدل تک‌مرحله‌ای موجودی که یک محصول با نرخ تقاضای ثابت و پیوسته D بر واحد زمان را نگهداری می‌کند، می‌پردازد. در این مدل محصولات به‌صورت ذخیره نگهداری می‌شوند تا در صورت وقوع تقاضا، تضمینی برای برآورده کردن آن وجود داشته باشد. لازم به ذکر است در این مدل، هیچ محدودیت ظرفیتی برای منابع وجود ندارد. در هر مرحله زمانی که Q واحد سفارش داده شود، همه آن تعداد سفارش پس از گذشت زمان تدارک مشخص و ثابت تحویل داده خواهند شد.
برنامه‌ریز، مقدار C دلار را برای هر واحدی که سفارش داده‌شده پرداخت می‌کند، همچنین یک هزینه ثابت سفارش به اندازه S دلار در هر بار سفارش‌دهی و نیز هزینه‌هایی بابت نگهداری هر واحد به ارزش H دلار بر واحد زمان در موجودی باید پرداخت گردد. طراح تلاش می‌کند تا هزینه متوسط بر واحد زمان را به حداقل برساند اما در عین حال باید بتواند تمامی تقاضاها را نیز پوشش دهد. همانند نرخ تقاضا، تمامی هزینه‌ها نیز نسبت به زمان ثابت می‌باشند. لذا سیاست بهینه نیازمند سفارش‌ها دوره‌ای با اندازه ثابت Q و همچنین زمان‌بندی دقیق دریافت این سفارش‌ها است، به‌ویژه در حالتی که موجودی در دست به صفر می‌رسد. هزینه متوسط بر واحد زمان به‌عنوان تابعی از اندازه سفارش Q که آن را با (AC(Q نشان می‌دهیم، به‌صورت زیر معرفی می‌گردد:

(1-1)                  

اولین عبارت در فرمول بالا متوسط هزینه خرید بر واحد زمان است، عبارت‌های دوم و سوم نیز مربوط به متوسط هزینه ثابت سفارش بر واحد زمان و متوسط هزینه نگهداری بر واحد زمان می‌باشند. کاملاً مشخص است که مقدار تابع (AC(Q برای  به شکل منحنی است و این بدین معنی است که کمینه کلی برای معادله بالا در بین تمامی مقادیر مثبت Q معادل است با:

(2-1)                  

معادله بالا با عنوان اندازه اقتصادی سفارش نامیده می‌شود و در واقع تعادلی بین هزینه‌های ثابت سفارش و هزینه‌های نگهداری ایجاد می‌کند. مقدار نسبتاً زیاد هزینه ثابت سفارش S، منجر به ایجاد اندازه دسته سفارش بزرگی می‌شود و این امر باعث افزایش زمان بین سفارش‌ها می‌شود. از سوی دیگر هزینه بالای نگهداری H، اندازه دسته سفارش را کاهش می‌دهد و در نتیجه به کاهش متوسط سطح موجودی منجر می‌شود. در شرایط بهینگی EOQ، متوسط هزینه راه‌اندازی (سفارش‌دهی) بر واحد زمان کاملاً متناسب با متوسط هزینه نگهداری بر واحد زمان است:

(3-1)              

این نتایج منجر به ایجاد روش‌های جدیدی برای مسائل برنامه‌ریزی موجودی پیچیده گردید تا بتوان بین متوسط هزینه ثابت سفارش‌دهی و هزینه نگهداری بر واحد زمان انطباق ایجاد کرد. با توجه به معادله (3-1) به‌طور خلاصه (AC(Q در نقطه EOQ به‌صورت زیر است: