«جهانی‌شدن مفهومی است که برای توصیف روابط متقابل اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و جمعیتی بین کشورهای جهان به کار می‌رود و عوامل اصلی ایجادکننده آن تجارت فرامرزی کالاها و خدمات فناوری و جریان‌های سرمایه‌گذاری و گردش اطلاعات است پس از قرن‌ها استعمار و فعالیت تجاری اروپا اولین موج جهانی‌شدن توسط کشتی‌های بخار، راه‌آهن، تلگراف و همچنین با افزایش همکاری اقتصادی بین کشورها به وجود آمد. روند جهانی‌شدن به دنبال جنگ جهانی اول و اتفاقات پس از جنگ جهانی اول از جمله رکود بزرگ و جنگ جهانی دوم به‌صورت معنی‌داری نزول کرد. پس از جنگ جهانی دوم در اواسط دهۀ ۱۹۴۰، ایالات متحده تلاش‌های خود را برای احیای تجارت و سرمایه‌گذاری بین‌المللی آغاز نمود. موج دوم جهانی‌شدن پس از جنگ سرد و در اوایل دهۀ ۱۹۹۰ شدت گرفت؛ زیرا جهانی‌شدن به زندگی مدرن بشری شکل متفاوتی می‌داد.
تأثیرات گستردۀ جهانی‌شدن پیچیده و دارای ابعاد، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی است. همانند پیشرفت‌های شگرف فناوری جهانی‌شدن نیز علاوه بر منافعی که به مردم دنیا می‌رساند بر گروه‌های خاصی اثرات منفی به‌جای می‌گذارد و البته درک هزینه‌ها و منافع نسبی می‌تواند زمینه‌ساز کاهش مشکلات در فرایند جهانی‌شدن باشد. جهانی‌شدن و ادغام اقتصادی تأثیر عمیق و مثبتی بر زندگی مردم در طول نیم‌قرن گذشته داشته به‌طوری‌که به بالابردن سطح زندگی جوامع بشری منجر شده و بخش‌های زیادی از جمعیت جهان را از فقر خارج نموده است. بااین‌وجود، علی‌رغم تمامی مزایای یاد شده در بسیاری از کاستی‌های موجود در اقتصادها و جامعۀ مدرن مقصر شناخته شده است.
نکتهٔ قابل‌توجه این است که تجارت و تأمین مالی در عرصه بین‌الملل به‌شدت به هم وابسته هستند. ادغام تجاری نه‌تنها متکی به پیوندهای مالی است، بلکه می‌تواند پیوندهای مالی پایدارتری ایجاد نماید. بانک‌های دارای تراکنش‌های بین‌المللی، مشتریان خود را در بازارهای خارجی از طریق تأمین مالی به روش بدهی، مورد حمایت قرار می‌دهند. مدیریت دارایی‌های مالی و تأمین مالی از طریق بدهی در سطح بین‌المللی باعث ایجاد پیوندهای مالی عمیق‌تری در عرصۀ تجارت بین‌الملل و سیستم مالی جهانی شده است پژوهش‌های اقتصادی نشان می‌دهند که باز بودن تجاری بهره‌وری تولید را به‌گونه‌ای معنی‌دار افزایش داده و فرصت‌های قبل روی فعالان اقتصادی را بهبود بخشیده است.»