مقدمه
«اگر می‌توانی عالی باشی، دیگر خوب بودن جایز نیست.»
- بابا
داشتم سومین لقمه متوالی مربا و کره بادام‌زمینی در هفته را می‌خوردم -در حالی که تازه سه‌شنبه بود- و به این فکر می‌کردم که برنامه ما برای رسیدن به آزادی مالی اصلاً ارزشش را دارد یا نه. اما حرف همسرم همیشه من را از شر این افکار محدودکننده خلاص می‌کرد: «لوگان، حداقل امشب نودل داریم!» من خندیدم و حتی مشتاق چشیدن این نودل‌های 99 سنتی شدم که قرار بود شب بخوریم.
سال‌های سال غذای من و همسرم در 80 درصد مواقع همین لقمه‌های نان و کره و نودل بود. ما چهل هزار دلار بدهی داشتیم که بیشترش به شهریه دانشگاه مربوط می‌شد. با اینکه در دوره تنفس بازپرداخت وام دانشجویی بودیم، از این بدهی وحشت داشتم. در نهایت اضطراب ناشی از همین بدهی بود که ما را به این مسیر کشاند؛ در واقع ما نودل می‌خوردیم، چون بودجه چیز دیگری را نداشتیم. هدف ما این بود که به آزادی مالی برسیم، پس با خودمان فکر کردیم که آینده‌مان چه شکلی می‌شود و حساب کردیم باید چه فداکاری‌هایی انجام بدهیم تا در مدت زمان مشخصی به این هدف برسیم. میزان اشتیاقمان به شدت بالا بود، چرا که می‌خواستیم هر چه سریع‌تر زندگی‌مان را تحت کنترل بگیریم تا گزینه‌های بیشتر و آزادی بیشتری داشته باشیم.
اما تازه اول راه بودیم. آن موقع خودمان هم نمی‌دانستیم که خیلی زود از شر بدهی خلاص می‌شویم، روی املاک سرمایه‌گذاری می‌کنیم و در نهایت، تا قبل از تولد 35 سالگی من، بیشتر از 1500 واحد مسکونی می‌سازیم. از نظر من، فقط یک فرآینده ساده و سه مرحله‌ای توانست ما را به این آزادی مالی و حتی فراتر از آن برساند.
هدف مشخص برای زندگی خود تعیین کنید.
به‌صورت آگاهانه و با انجام فداکاری‌های لازم، طوری زندگی خود را پیش ببرید که جریان نقدینگی شما به مرور افزایش یابد.
پول خود را در کارهایی سرمایه‌گذاری کنید که این جریان نقدینگی را افزایش می‌دهند.
ما هم تصویری از آینده خود داشتیم و میزان اشتیاقمان را هم مشخص کرده بودیم، اما هنوز بلد نبودیم که بودجه خود را درست به جریان بیندازیم و موجودی خود را به چشم تابلوی امتیازات نمی‌دیدیم تا با کمک آن، تک‌تک اموال و دارایی‌های خودمان را به حداکثر بهره‌وری و سودآوری برسانیم. وقتی به این مرحله برسید، دیگر برای پول درآوردن زحمت نمی‌کشید، بلکه پول است که برای شما کار می‌کند و زحمت می‌کشد.
خب، چرا ما پیشرفت نمی‌کردیم؟ بخشی از آن به تفاوت نظریه با نحوه اجرا برمی‌گشت. من تازه داشتم با مفاهیم و نظریات آشنا می‌شدم، اما عملی کردن چیزهایی که می‌خواندم و ایجاد یک تغییر واقعی نیازمند تلاش و تمرین بیشتر بود. اگر بیشتر تمرین کنید، بازخورد بیشتری هم به‌دست می‌آورید و به مرور ماهرتر می‌شوید.
آن موقع من فکر می‌کردم که تمام بدهی‌های دنیا بد و منفی هستند؛ اما در واقعیت، فقط بعضی از بدهی‌ها بد هستند.
با وجود اراده و رویکرد مثبت ما نسبت به آزادی مالی، این طرز فکر به ضررمان تمام می‌شد. ما شبیه بچه‌هایی بودیم که عضو تیم بسکتبال شده‌اند و از همه بیشتر زحمت می‌کشند، اما توانایی لازم برای دفاع یا پرتاب ضربات آزاد را ندارند. در نتیجه توپ دست رقیب می‌افتاد و ما هر چقدر هم که می‌دویدیم، جلو نمی‌افتادیم. اما جدا از این تفکر ساده‌انگارانه که بدهی کلاً بد است، موانع دیگری هم پیش‌روی ما بود.
مثلاً این باور را از بچگی در سر من کرده بودند که: سخت کار کن، پس‌انداز کن، بدهی‌هایت را بده، باقی‌مانده را در صندوق بازنشستگی سرمایه‌گذاری کن. این‌ها برای شما آشنا نیستند؟
در ادامه این کتاب نشان می‌دهم که چطور این باورها جلوی پیشرفت من در دوران نوجوانی و جوانی را گرفتند و حتی بعد از اینکه با همسرم -اشلی- تصمیم گرفتیم به آزادی مالی برسیم، این‌ها باز هم مزاحم ما بودند. شاید این باورها سد راه شما هم شده باشند. 
اما خبر خوش اینکه:
شما می‌توانید از سادگی به هوش و خردمندی برسید.
شما می‌توانید هنجارها و باورهای اجتماعی را به چالش بکشید.
شما می‌توانید هدفی در زندگی انتخاب کنید، بازه زمانی رسیدن به آن را روی کاغذ بنویسید، و میزان اشتیاق لازم برای رسیدن به آن هدف را تعیین کنید.
شما می‌توانید بخشی از بودجه خود را به جریان بیندازید تا احساس مسئولیت بیشتری در خود ایجاد کنید.
شما می‌توانید سواد اقتصادی خود را افزایش دهید تا نقص‌ها و مشکلات خود را رفع کنید.
شما می‌توانید گسترش کار را یاد بگیرید.
حتی می‌توانید میراثی از خود به جا بگذارید تا زندگیتان منجر به آینده‌ای بهتر برای فرزندانتان و دیگران شود.
و حتی می‌توانید ورود به دنیای املاک را از من یاد بگیرید.
قبل از تمام جملات بالا «حتماً» و «مطمئناً» بگذارید - «من حتماً می‌توانم... من مطمئناً می‌توانم...» این‌ها جملات تأییدی روزانه‌ای هستند که واقعیتی متفاوت را برای شما به وجود می‌آورند.